Arriba, Arriba, Aruba!

Ja hoor, poging 3492 om een reisblog bij te houden. Wie weet lukt het deze keer beter! Ik ga proberen jullie op de hoogte te houden van mijn belevingen, ontdekkingen en ik zal jullie ook mijn begane blunders niet onthouden! Uiteraard zoals jullie van me gewend zijn in veel te veel woorden, dus veel leesplezier… Geloof me in de loop der tijd worden de blogs vast korter… Of zeldzamer.

Ik zit dus op Aruba! Voor 3 maanden om precies te zijn. Het wordt zon, zee, ziekenhuis of hoe heet het programma? (Iets met zuipen, ahum, een drankje doen, zal hier ook wel gebeuren!) Merendeel van de tijd, zoals in de eerste dagen al gebleken is, zal ik in het ziekenhuis verblijven. Ik loop namelijk mijn coschap gynaecologie. Dit doe ik verspreid over 2 kliniekjes, beide op zo’n 100 meter afstand van het ziekenhuis en in het ziekenhuis zelf waar ik voornamelijk op de OK en de afdelingen te vinden ben.
Die 100 meter afstand is overigens cruciaal, want wanneer je in 33 graden je lunch gaat eten in het ziekenhuis warm je toch erg snel op. Verder zijn de werkplekken voorzien van (te) goede airco, waardoor de verschillen nogal groot zijn.

Ik verblijf deze 3 maanden op Bleu Village en dat is niet al te luxe, maar ik heb een ruime kamer en het appartementje heeft de basis voorzieningen (een warme douche valt daar overigens niet onder, maar door de zon is het water zeker wel lauw!) Recepten voor eenpans-gerechten zijn overigens welkom, gezien ik 1 kookpitje heb! Ik miste m’n vertrouwde kamer (waar ik de komende 8maanden niet zal zijn) meteen. Maar nu 4 dagen later en na het aanschaffen van de nodige spullen, kan ik zeggen dat ik inmiddels gesettled ben. Er ‘wonen’ hier veel stagiaires en ook enkele co-assistenten wat het erg gezellig maakt. We zijn in totaal met ongeveer 15 co-assistenten hier. De meeste uit Amsterdam en iedereen verspreid over verschillende afdelingen in het ziekenhuis. Zij hebben me wegwijs gemaakt, al eens lunch voor me besteld toen ik het vergeten was en helpen me bij al m’n vragen! Super fijn..

Wat ik niet wist, is dat het leven hier ontzettend duur is! Huur en auto zijn de dure vaste lasten, maar daarnaast zijn de boodschappen 1,5 tot 2 x zo duur als in NL. Er is hier een Super Food Plaza, maar eigenlijk is het gewoon een Jumbo, want ze hebben alle producten van JUMBO. Maar voor een avocado betaal je 2euro en ook een courgette of aubergine zijn rond de 2euro. Helaas is vooral zuivel, groente en fruit erg duur, net de dingen die ik veel eet. Diepvriesgroenten zijn daarentegen wel betaalbaar.. Ik heb inmiddels de lokale bonuskaart en gezien ik niet de tourist card kreeg, maar die voor de lokale bevolking, voel ik me al helemaal ingeburgerd ;) Iedere middag krijg ik warme lunch in het ziekenhuis, dus dat scheelt wel geld en tijd ’s avonds.

De eerste dagen heb ik vooral gebruikt om dingen te regelen: ik heb een autotje gehuurd: een kleine Huyndai, automaatje, moeilijk te openen slot, kapotte radio, maaaaar de airco werkt en hij rijdt prima! Dus prima. En zoals eerder genoemd, spullen geshopt bij de plaatselijke Blokker. Op vrijdag kreeg ik een rondleiding door de co die ik ‘overneem’ en had ik een afspraak met iemand van Personeelszaken om de benodigde formulieren in te vullen en jasje/pasje ed te regelen.
Het weekend heb ik grotendeels samen met m’n vliegreis maatje (ik zat naast een jongeman in het vliegtuig, die arts bleek te zijn en voor een congres voor 4 dagen naar Aruba ging) gespendeerd en samen hebben we wat strandjes ontdekt. Hij vond me maar zielig in het vliegtuig (een bleek, erg moe meisje, want ja zoals het mij beaamt pak ik alles (dus ook de laatste spullen van mn kamer) op het laatste moment en slaap ik de nacht voor vertrek niet! Nogmaals 1000x dank Esther, voor het mede mogelijk maken van mijn vertrek op tijd) maar ik bleek tot gezelliger te zijn dan een alleen maar slapend kind. Zaterdag avond werd hier Halloween gevierd en heb ik de andere co-assistenten ontmoet in een discotheek, onder het genot van mijn eerste lokale biertje. Voor m’n buddy zat het er zondagavond op en voor mij ging het toen pas eigenlijk echt beginnen! Het was fijn om enkele dagen voor ‘de start’ er te zijn om wat dingen te regelen en mezelf wegwijs te maken en natuurlijk al even te genieten van de heerlijke zee!

Zo, dat was een beetje een algemene kennismaking met mijn leven op het eiland. De volgende keer ga ik iets meer in op m’n taken in het ziekenhuis, aangezien ik daarvoor toch hier ben. Oh en niet te vergeten:

De blunders uit week 1:
- Je zo goed voorbereiden dat je je vliegtuigmaatje moet vragen hoeveel Arubaanse Florijn 1euro is, wanneer je bij de pinautomaat op het vliegveld staat.
- Over het meeste tijdens het inpakken denken: dat koop ik daar wel. Je bent hier namelijk dubbel zo duur uit met boodschappen. Niks lage prijzen bij de lokale Jumbo.
- 45minuten lopen naar het ziekenhuis in de brandende zon waaronder 20 minuten in de berm van de nationale snelweg.
- De handschoen van de gynaecoloog doorbranden gedurende de tweede operatie.
- Iemand 24+ weken zwanger schatten, terwijl ze pas 10 weken is. (de gemiddelde mens is gewoon wat steviger gebouwd hier)
- De steile trap van de hooiberg (168m hoog, de op een na hoogste berg op Aruba) niet serieus nemen. Als door mijn vriendinnen bestempelde ‘fitgirl’ had ik de klim wat onderschat, vervolgens 2 keer op en af geweest, maar wel direct daarna benen als (al dente) spaghetti.
- Je auto in de zon parkeren. Een kunstfout die ik nog vaak ga herhalen, er is gewoon weinig schaduw.
- Bij het vooraf betalen van de benzine 100 florijn afrekenen (zo’n 53 euro) om er vervolgens achter te komen dat je tank niet zo groot is en dat de benzine niet zo duur is, waardoor ik ruim 60florijn over hield. Gelukkig kreeg ik het geld wel terug!