Ceylon
Blijf op de hoogte en volg Marlijn
13 Juli 2014 | Sri Lanka, Dambulla
Tot nu toe hebben we het onwijs naar ons zin, gaat alles soepel en lijkt het geluk vaak aan onze zijde. Rosa en ik houden van dezelfde dingen en enige twijfels (meestal gaan ze over de routes, rechts of links) lossen we op met steen, papier, schaar..
Hieronder weer even een update!
Dag 4 - van Colombo naar Kandy
In alle vroegte (en stilte om onze kamergenoten niet te wekken) vertrokken we met een lokale bus naar het treinstation. Dit was een opgave met onze tassen en de bus was zo vol dat we moesten staan. Ontbijtje gekocht op het station, weer lekker lokaal en pittig (wanneer zou het fout gaan?) en de trein in. Het was een prachtige rit en de drukke stad maakte plaats voor mooie, bergachtige groene landschappen. Eenmaal in Kandy namen we een tuctuc naar Bermese rest, waar we 2 nachten bij de monniken wilden slapen. Na 2x bij de verkeerde deur naar binnen zijn gegaan, kwamen we binnen wat ongetwijfeld het huis van monniken was. Een vriendelijke monnik liet ons de simpele toiletten, douche en onze kamer zien. Tevreden en onder de indruk van onze bijzondere slaapplek besloten we naar de relic tooth tempel (hier zou een tand van Buddha zijn opgeborgen) te gaan en een rondje langs het meer te lopen. Op onze weg naar buiten kregen we nog goede tips en kochten we alvast kaartjes voor een show van morgen met Kandian dancing and drummers. Na het bezoeken van de tempel zijn we weer lokaal gaan lunchen en bij de supermarkt wat toiletpapier gekocht (geen overbodige luxe) daarna hebben we een mooie wandeling gemaakt, waarbij we een dier tegenkwamen (nog steeds weten we de naam niet) die ook net z'n lunch (een ander onherkenbaar dier) aan het eten was. Eenmaal weer in het hostel had ik niet op bed moeten gaan liggen, want dat resulteerde in een middagdutje. We hoorden dat er achter onze restplace een bos was, dus gingen we het steile bergpad op. Omdat we niet het idee hadden dat we het bos gingen vinden en het al later begon te worden, daalden we weer af op zoek naar een eettentje. Na een lekkere lokale maaltijd gingen we ruim op tijd (bij de monniken moet je voor 10 pm binnen zijn) terug naar ons hostel. Het valt ons beide op dat we s'avonds echt kapot zijn. Vroeg opstaan, de hitte en vele indrukken maken ons moe. Het was even wennen, maar de koude douche was best lekker. De rust is echt heerlijk hier, maar erg leuk zijn ook de 4 grote schildpadden die in 'de zandbak' beneden leven.
Dag 5 - Kandy
De volgende dag ontbijten we bij het tentje waar we gisteravond nog water hebben gekocht. Ze zijn erg vriendelijk en antwoorden geduldig op onze vragen, what's this? What's inside this? Helaas vergeten we de belangrijkste vraag: is it spicy? Maar onze smaakpapillen zijn ook meteen wakker zullen we maar zeggen. We doen inkopen voor onze lunch en pakken de bus naar de botanische tuinen. Hier zien we veel aparte bomen, veel aapjes en enorme vleermuizen en komen we ook (onvoorbereid) in onze eerste tropische regenbui terecht. Gelukkig is het tegen lunchtijd weer droog en genieten we op het gras van onze zelf samengestelde sandwiches. Vervolgens weer terug naar de drukke busstop waar serieus meer dan 23 bussen staan opgesteld (en dat is nog niet eens het busstation). Een meneer met een tuctuc probeert ons wijs te maken dat het tea museum gesloten is en dat we beter met hem mee kunnen om enkele theeplantages te bekijken, maar we wisten beter, het theemuseum was alleen op maandag dicht. De waarschuwing dat het in de bussen erg druk is met schoolkinderen rond deze tijd hadden we beter wel serieus kunnen nemen. We stapten in de bus, dat we moesten staan namen we voor lief, maar 20 minuten later stonden we nog steeds te wachten en inmiddels waren er nog minimaal 20 mensen bijgekomen. Het was heet, enorm heet en de lichaamsgeuren onprettig. Vlak nadat ik ontdekte dat er in de deur bij de buschauffeur een halfvolle fles smirnoff stond, wilde we eigenlijk opgeven, maar echt we konden geen kant op. We hoopten maar dat er voor onze stop veel mensen uit moesten, anders werd op tijd uitstappen nog een opgave. Na nog enkele minuten kwam dan toch de buschauffeur die deze inmiddels gegaarde sardientjes in een blik hopelijk in nuchtere toestand naar de eindbestemming zou brengen. Met veel scherpe bochten gingen we de bergen in en we hadden al ontdekt wat de regel was: gewoon toeteren als je door de bocht komt en je door je te hoge snelheid niet op je eigen weghelft blijft. Omdat we meerdere mensen om ons heen hadden verteld waar we heen wilden, waarschuwde een oude meneer ons op tijd. Na een hoop i'm sorry, excuse me en fijngestampte tenen kwamen we bij het theemuseum. Toch wel leuk om de achtergrond van meneer Lipton te lezen en te zien hoe ze thee verwerken. We moesten op tijd terug voor de dansshow, dus terug namen we een tuctuc die we deelden met een Srilankees vrouwtje. De show was erg amateuristisch en gericht op toeristen, maar wel leuk om te zien. Zo vaak zie je geen 50 jarige mannen met overgewicht in half blote buik flikflakken maken. We hebben heerlijk avond gegeten en nog wat lekkers (en water) gehaald bij ons 'vaste' tentje. In alle rust nog even op ons balkon gezeten en daarna heerlijk afgekoeld onder een koude douche. Klamboes hangen er niet voor niks, waren we na onze eerste nacht hier achter gekomen, dus kropen we in onze tentjes en gingen we weer lekker slapen.
Dag 6 - van Kandy naar Dambulla
De wekker ging vroeg zodat we eerst even buiten de deur konden ontbijten en de bus van 9 uur konden halen. Ik koos voor iets minder pittigs bij hetzelfde tentje en terug bij de monniken voelde ik mn buik al raar doen. Zonder toilet in een bus, good luck. We zaten in een comfortabele bus met airco dat de omstandigheden verzachtte. Luisterend naar muziek, starend uit het raam, lezend in de lonely planet of wakker schrikkend als de chauffeur weer eens flink toeterde of remde, vermaakten we onszelf. Na een 3 uur durende busrit was ik blij dat we in Dambulla waren. We begonnen aan onze wandeling naar een hostel, maar door de hitte besloten we toch een tuctuc te nemen. In het hostel kozen we voor de kamer met westers toilet (obviously) en bij het inchecken kregen we meteen een aanbod om naar een national park te gaan. 2 meiden uit Denemarken hadden dit al geregeld namelijk en de jeep delen scheelde ons allemaal in de kosten. Change of plans, want een national park stond pas later op onze route gepland. Maar we zijn zo flexibel, dus zaten we een kleine 2 uur later in de jeep. We misten alleen onze afritsbroeken, safarihoeden en camera's met telelenzen (de Chinezen zijn zoveel beter voorbereid) maar we voelde ons wel echte padvinders, staand in onze jeep die behoorlijk door reed met onze camera's in de hand. We hebben onwijs veel olifanten gezien (van erg dichtbij), aapjes, enkele bijzondere vogels (daar zijn Rosa en ik minder in thuis) en wat bijzondere bomen (echt geen verstand van). Ook de rit terug naar ons hostel was weer de moeite waard. Heerlijk uitwaaien achterin de jeep, maar het vooruitzicht om binnen 10 m van een toilet te zijn was ook erg prettig. Op langzaam tempo een douche genomen en we besloten om naast ons hostel te eten. Dit was een uitermate sfeervolle tent (not) erg groot, zonder muziek, waar we langere tijd helemaal alleen (ook zonder personeel) zaten. Rosa had een tegenvallende maaltijd terwijl mijn luxe avondmaal bestond uit een yoghurtje en cola. Om 8 uur lag ik op bed en omdat ik me zo beroerd voelde, besloten we om geen wekker te zetten voor het radiocommentaar bij de wedstrijd NED-ARG (achteraf een goede beslissing geweest) Streamen kan helaas in het buitenland niet. 2 ORS en 3 immodium en hop naar bed. Hopelijk morgen fit weer op, want er staat een actief programma te wachten!
Dag 7 - Dambulla
Na een zeer slechte nacht (wel 5x uit bed geweest) ontbijt ik met een stukje fruit, smeer ik wat boterhammen voor eventueel later en kijk ik jaloers toe hoe Rosa een heerlijk gebakken eitje eet. De busreis naar de Sigiriya rock, nu wel goed geschreven het heeft me al een biertje gekost, was echt verschrikkelijk. Gelukkig hadden we nog zitplekken maar het duurde nog zo'n 25 minuten voordat hij ging rijden. Ik was misselijk, slap en het was zoooo warm.. Geel blij waren we dan ook toen we er waren! De grote rots is heel mooi om te zien, zo onverwachts in de ongerepte natuur. Na een (voorbereidend) kijkje te hebben genomen in het museum, begonnen we aan de klim. Heel veel (ongelijke) trappen die ik normaal net zo moeiteloos als Rosa op zou lopen, oke en veel zweten. Maar het was echt een uitputting voor mijn lichaam. Ik was dan ook heel erg blij toen we bovenkwamen! Het uitzicht was super! Na een fotosessie, waarbij niet alleen Rosa en ik foto's ons maakten, hebben we genoten van het uitzicht. Een beetje dom gaf ik mijn geplette stukje banaan aan een aapje, maar al snel waren er 3 anderen die Rosa en mij achtervolgden. Met snelle pas en helemaal uitgewaaid (de wind waaide echt heel hard boven) begonnen we aan de afdaling. De aapjes afschuddend. Beneden beloonde we onszelf met een ijskoude cola en een toiletbezoek. We hadden van de denemarkse meisjes gehoord dat er nog een kleinere rots was, die eigelijk nog leuker was omdat je meer moest klauteren en er weinig mensen vanaf weten, dus al snel waren we onderweg. Onderweg kwam er zoals altijd een tuctuc langs en omdat we wel de laatste bus moesten halen (half5) besloten we toch om in te stappen. Ik merkte de enorme speakers op en snel hadden we muziek en mochten Rosa en ik zelfs allebei een stuk rijden! Dat schakelen is nog best lastig.
Bij de kleine rots werden we voorgegaan door een jongeman. We wilden niet dat hij ongevraagd een gids zou zijn, dus hebben we zo'n 15 x gezegd dat we geen gids nodig hadden en we niet wilden betalen. Hij vond het gewoon leuk en wilde geen geld. Al snel waren we toch erg blij met ons 'metgezel' want zonder hem hadden we de top nooit bereikt. Toen we dachten dat het pad dood liep, ging hij onder en over rotsen, zo behendig als een aapje. Wij volgden, soms iets minder behendig, maar al snel waren we boven. Weer een fantastisch uitzicht en nog hardere wind, oprecht je waaide bijna weg. Voor de weg naar beneden had hij een shortcut. We liepen met hem mee tot aan de rand van de rots, waar enkele boomtakken de rots raakten. Shortcut, tree zei hij met pretlichtjes in zijn ogen. Rosa en ik hebben getwijfeld maar het leek ons toch niet het beste idee en de andere route was al erg leuk. We hebben het al wel vaak gehad over in bomen klimmen, omdat er hier heel veel mooie, maar ook goede klimbomen zijn. Beneden hebben we hem toch wat geld gegeven en na een tuctuc ritje en busrit stapten we uit bij een eettentje. Lekker gegeten en daarna in het hostel lekker gedoucht. Ik was nogal uitgeput dus dat we aardig op tijd in bed lagen, was alleen maar fijn.
Hieronder weer even een update!
Dag 4 - van Colombo naar Kandy
In alle vroegte (en stilte om onze kamergenoten niet te wekken) vertrokken we met een lokale bus naar het treinstation. Dit was een opgave met onze tassen en de bus was zo vol dat we moesten staan. Ontbijtje gekocht op het station, weer lekker lokaal en pittig (wanneer zou het fout gaan?) en de trein in. Het was een prachtige rit en de drukke stad maakte plaats voor mooie, bergachtige groene landschappen. Eenmaal in Kandy namen we een tuctuc naar Bermese rest, waar we 2 nachten bij de monniken wilden slapen. Na 2x bij de verkeerde deur naar binnen zijn gegaan, kwamen we binnen wat ongetwijfeld het huis van monniken was. Een vriendelijke monnik liet ons de simpele toiletten, douche en onze kamer zien. Tevreden en onder de indruk van onze bijzondere slaapplek besloten we naar de relic tooth tempel (hier zou een tand van Buddha zijn opgeborgen) te gaan en een rondje langs het meer te lopen. Op onze weg naar buiten kregen we nog goede tips en kochten we alvast kaartjes voor een show van morgen met Kandian dancing and drummers. Na het bezoeken van de tempel zijn we weer lokaal gaan lunchen en bij de supermarkt wat toiletpapier gekocht (geen overbodige luxe) daarna hebben we een mooie wandeling gemaakt, waarbij we een dier tegenkwamen (nog steeds weten we de naam niet) die ook net z'n lunch (een ander onherkenbaar dier) aan het eten was. Eenmaal weer in het hostel had ik niet op bed moeten gaan liggen, want dat resulteerde in een middagdutje. We hoorden dat er achter onze restplace een bos was, dus gingen we het steile bergpad op. Omdat we niet het idee hadden dat we het bos gingen vinden en het al later begon te worden, daalden we weer af op zoek naar een eettentje. Na een lekkere lokale maaltijd gingen we ruim op tijd (bij de monniken moet je voor 10 pm binnen zijn) terug naar ons hostel. Het valt ons beide op dat we s'avonds echt kapot zijn. Vroeg opstaan, de hitte en vele indrukken maken ons moe. Het was even wennen, maar de koude douche was best lekker. De rust is echt heerlijk hier, maar erg leuk zijn ook de 4 grote schildpadden die in 'de zandbak' beneden leven.
Dag 5 - Kandy
De volgende dag ontbijten we bij het tentje waar we gisteravond nog water hebben gekocht. Ze zijn erg vriendelijk en antwoorden geduldig op onze vragen, what's this? What's inside this? Helaas vergeten we de belangrijkste vraag: is it spicy? Maar onze smaakpapillen zijn ook meteen wakker zullen we maar zeggen. We doen inkopen voor onze lunch en pakken de bus naar de botanische tuinen. Hier zien we veel aparte bomen, veel aapjes en enorme vleermuizen en komen we ook (onvoorbereid) in onze eerste tropische regenbui terecht. Gelukkig is het tegen lunchtijd weer droog en genieten we op het gras van onze zelf samengestelde sandwiches. Vervolgens weer terug naar de drukke busstop waar serieus meer dan 23 bussen staan opgesteld (en dat is nog niet eens het busstation). Een meneer met een tuctuc probeert ons wijs te maken dat het tea museum gesloten is en dat we beter met hem mee kunnen om enkele theeplantages te bekijken, maar we wisten beter, het theemuseum was alleen op maandag dicht. De waarschuwing dat het in de bussen erg druk is met schoolkinderen rond deze tijd hadden we beter wel serieus kunnen nemen. We stapten in de bus, dat we moesten staan namen we voor lief, maar 20 minuten later stonden we nog steeds te wachten en inmiddels waren er nog minimaal 20 mensen bijgekomen. Het was heet, enorm heet en de lichaamsgeuren onprettig. Vlak nadat ik ontdekte dat er in de deur bij de buschauffeur een halfvolle fles smirnoff stond, wilde we eigenlijk opgeven, maar echt we konden geen kant op. We hoopten maar dat er voor onze stop veel mensen uit moesten, anders werd op tijd uitstappen nog een opgave. Na nog enkele minuten kwam dan toch de buschauffeur die deze inmiddels gegaarde sardientjes in een blik hopelijk in nuchtere toestand naar de eindbestemming zou brengen. Met veel scherpe bochten gingen we de bergen in en we hadden al ontdekt wat de regel was: gewoon toeteren als je door de bocht komt en je door je te hoge snelheid niet op je eigen weghelft blijft. Omdat we meerdere mensen om ons heen hadden verteld waar we heen wilden, waarschuwde een oude meneer ons op tijd. Na een hoop i'm sorry, excuse me en fijngestampte tenen kwamen we bij het theemuseum. Toch wel leuk om de achtergrond van meneer Lipton te lezen en te zien hoe ze thee verwerken. We moesten op tijd terug voor de dansshow, dus terug namen we een tuctuc die we deelden met een Srilankees vrouwtje. De show was erg amateuristisch en gericht op toeristen, maar wel leuk om te zien. Zo vaak zie je geen 50 jarige mannen met overgewicht in half blote buik flikflakken maken. We hebben heerlijk avond gegeten en nog wat lekkers (en water) gehaald bij ons 'vaste' tentje. In alle rust nog even op ons balkon gezeten en daarna heerlijk afgekoeld onder een koude douche. Klamboes hangen er niet voor niks, waren we na onze eerste nacht hier achter gekomen, dus kropen we in onze tentjes en gingen we weer lekker slapen.
Dag 6 - van Kandy naar Dambulla
De wekker ging vroeg zodat we eerst even buiten de deur konden ontbijten en de bus van 9 uur konden halen. Ik koos voor iets minder pittigs bij hetzelfde tentje en terug bij de monniken voelde ik mn buik al raar doen. Zonder toilet in een bus, good luck. We zaten in een comfortabele bus met airco dat de omstandigheden verzachtte. Luisterend naar muziek, starend uit het raam, lezend in de lonely planet of wakker schrikkend als de chauffeur weer eens flink toeterde of remde, vermaakten we onszelf. Na een 3 uur durende busrit was ik blij dat we in Dambulla waren. We begonnen aan onze wandeling naar een hostel, maar door de hitte besloten we toch een tuctuc te nemen. In het hostel kozen we voor de kamer met westers toilet (obviously) en bij het inchecken kregen we meteen een aanbod om naar een national park te gaan. 2 meiden uit Denemarken hadden dit al geregeld namelijk en de jeep delen scheelde ons allemaal in de kosten. Change of plans, want een national park stond pas later op onze route gepland. Maar we zijn zo flexibel, dus zaten we een kleine 2 uur later in de jeep. We misten alleen onze afritsbroeken, safarihoeden en camera's met telelenzen (de Chinezen zijn zoveel beter voorbereid) maar we voelde ons wel echte padvinders, staand in onze jeep die behoorlijk door reed met onze camera's in de hand. We hebben onwijs veel olifanten gezien (van erg dichtbij), aapjes, enkele bijzondere vogels (daar zijn Rosa en ik minder in thuis) en wat bijzondere bomen (echt geen verstand van). Ook de rit terug naar ons hostel was weer de moeite waard. Heerlijk uitwaaien achterin de jeep, maar het vooruitzicht om binnen 10 m van een toilet te zijn was ook erg prettig. Op langzaam tempo een douche genomen en we besloten om naast ons hostel te eten. Dit was een uitermate sfeervolle tent (not) erg groot, zonder muziek, waar we langere tijd helemaal alleen (ook zonder personeel) zaten. Rosa had een tegenvallende maaltijd terwijl mijn luxe avondmaal bestond uit een yoghurtje en cola. Om 8 uur lag ik op bed en omdat ik me zo beroerd voelde, besloten we om geen wekker te zetten voor het radiocommentaar bij de wedstrijd NED-ARG (achteraf een goede beslissing geweest) Streamen kan helaas in het buitenland niet. 2 ORS en 3 immodium en hop naar bed. Hopelijk morgen fit weer op, want er staat een actief programma te wachten!
Dag 7 - Dambulla
Na een zeer slechte nacht (wel 5x uit bed geweest) ontbijt ik met een stukje fruit, smeer ik wat boterhammen voor eventueel later en kijk ik jaloers toe hoe Rosa een heerlijk gebakken eitje eet. De busreis naar de Sigiriya rock, nu wel goed geschreven het heeft me al een biertje gekost, was echt verschrikkelijk. Gelukkig hadden we nog zitplekken maar het duurde nog zo'n 25 minuten voordat hij ging rijden. Ik was misselijk, slap en het was zoooo warm.. Geel blij waren we dan ook toen we er waren! De grote rots is heel mooi om te zien, zo onverwachts in de ongerepte natuur. Na een (voorbereidend) kijkje te hebben genomen in het museum, begonnen we aan de klim. Heel veel (ongelijke) trappen die ik normaal net zo moeiteloos als Rosa op zou lopen, oke en veel zweten. Maar het was echt een uitputting voor mijn lichaam. Ik was dan ook heel erg blij toen we bovenkwamen! Het uitzicht was super! Na een fotosessie, waarbij niet alleen Rosa en ik foto's ons maakten, hebben we genoten van het uitzicht. Een beetje dom gaf ik mijn geplette stukje banaan aan een aapje, maar al snel waren er 3 anderen die Rosa en mij achtervolgden. Met snelle pas en helemaal uitgewaaid (de wind waaide echt heel hard boven) begonnen we aan de afdaling. De aapjes afschuddend. Beneden beloonde we onszelf met een ijskoude cola en een toiletbezoek. We hadden van de denemarkse meisjes gehoord dat er nog een kleinere rots was, die eigelijk nog leuker was omdat je meer moest klauteren en er weinig mensen vanaf weten, dus al snel waren we onderweg. Onderweg kwam er zoals altijd een tuctuc langs en omdat we wel de laatste bus moesten halen (half5) besloten we toch om in te stappen. Ik merkte de enorme speakers op en snel hadden we muziek en mochten Rosa en ik zelfs allebei een stuk rijden! Dat schakelen is nog best lastig.
Bij de kleine rots werden we voorgegaan door een jongeman. We wilden niet dat hij ongevraagd een gids zou zijn, dus hebben we zo'n 15 x gezegd dat we geen gids nodig hadden en we niet wilden betalen. Hij vond het gewoon leuk en wilde geen geld. Al snel waren we toch erg blij met ons 'metgezel' want zonder hem hadden we de top nooit bereikt. Toen we dachten dat het pad dood liep, ging hij onder en over rotsen, zo behendig als een aapje. Wij volgden, soms iets minder behendig, maar al snel waren we boven. Weer een fantastisch uitzicht en nog hardere wind, oprecht je waaide bijna weg. Voor de weg naar beneden had hij een shortcut. We liepen met hem mee tot aan de rand van de rots, waar enkele boomtakken de rots raakten. Shortcut, tree zei hij met pretlichtjes in zijn ogen. Rosa en ik hebben getwijfeld maar het leek ons toch niet het beste idee en de andere route was al erg leuk. We hebben het al wel vaak gehad over in bomen klimmen, omdat er hier heel veel mooie, maar ook goede klimbomen zijn. Beneden hebben we hem toch wat geld gegeven en na een tuctuc ritje en busrit stapten we uit bij een eettentje. Lekker gegeten en daarna in het hostel lekker gedoucht. Ik was nogal uitgeput dus dat we aardig op tijd in bed lagen, was alleen maar fijn.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
